Als jong kind droomde ik er al van dokter te worden, mensen helpen en bijdragen aan de maatschappij. Op mijn dertiende kwam ik zelf in aanraking met dokters door een ongeluk met vuurwerk. Mijn rechter hand was ernstig beschadigd en ik schaamde me diep voor die stommiteit. Door het uitstekende werk en inspanning van de plastisch chirurg destijds herstelde mijn hand én mijn zelfvertrouwen. Vanaf dat moment wist ik dat ik ook mensen het cadeau van zelfvertrouwen wilde geven.
Deze drijfveer werd tijdens mijn basisopleiding opgemerkt door andere artsen die me kansen hebben gegeven om me breed te ontwikkelen. Maar ook om direct in opleiding te komen tot dermatoloog en te promoveren op ‘communicatie in huid’. Ik ben daar erg dankbaar voor. In die periode, als lid van de ondernemingsraad van het Maastricht Universitair Medisch Centrum, heb ik het zorglandschap vanuit het oogpunt van bestuurder leren doorgronden en zag ik kansen om zorg anders te organiseren, zowel in het belang van de patiënt als van de medisch specialist.